ABSTRACT
Objectives:
To observe the etiologic factors and results with hospitalized-patients diagnosed with sudden hearing loss and to investigate the relation between odiologic findings and prognosis.
Materials and Methods:
Forty-three hospitalized-patients diagnosed with sudden hearing loss were retrospectively observed at our clinic during 1993-1999. Clinical examination, lab analysis, full audiological analysis and Magnetic Resonance Imaging were performed on these patients. The patients admitted for five days were administered steroids, pentoxiphylline, dextran 40, salt–restricted diet and sedatives. Two patients underwent middle ear exploration. The patients had audiogram performed on the 5th day of treatment and on the 10th day after their discharge from the hospital.
Results:
The mean age of patients were 44 and the mean covering the start of disease was found to be 5 days. When the patient history was being reviewed, hypertension (21%) and diabetes (16%) were found to be the frequent accompanying diseases. On the other hand when observed clinically, tinnitus (88%) and vertigo (46%) were found to be the accompanying symptoms. Etiology was found to be vascular in 15 patients (35%), viral in 10 patients (23%) whereas barotrauma was detected in 2 patients (4%), and acustic neuroma in one patient (2%). Etiology was unknown in 15 patients (35%). Forty-one patients had unilateral, 2 patients had bilateral sudden hearing loss. The mean hearing level was found to be 75 dB before treatment in ears with hearing loss. The mean hearing level was found to be 55 dB on the 10th day after their discharge from the hospital. An inverse relation was observed between the amount of hearing loss, the amplitude of frequencies and the posttreatment benefit.
Conclusion:
Vascular and viral reasons were found to be predominant in the sudden hearing loss. The five days treatment plan consisting of steroid, pentoxiphylline and dextran 40 proved to be effective at speech frequencies especially below 60 dB and the poor prognosis was observed at high frequency losses.
ÖZET
Amaç:
Ani işitme kaybı (AİK) tanısı ile yatırılarak tedavi edilen olgularda etyoloji, odyolojik bulgular ve prognoz arasındaki ilişki araştırıldı.
Gereç ve Yöntem:
Kliniğimizde 1993-1999 tarihleri arasında yatırılarak tedavi edilen 43 ani işitme kayıplı hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalara klinik muayene, laboratuvar tetkikleri, tam odyolojik tetkik ve manyetik rezonans görüntüleme tetkiki yapıldı. Beş gün süre ile yatırılan hastalara steroid, pen-toksifilin, dekstran 40, tuzsuz diyet ve sedatif verildi. iki hastaya medikal tedaviye ilave olarak cerrahi eksplorasyon uygulandı. Hastalara tedavinin 5. gününde ve hastaneden çıkarıldıktan on gün sonra kontrol odyogramları yapıldı.
Bulgular:
Ortalama yaş 44, başvuru süresi ise AİK sonrasında ortalama beş gün olarak tespit edildi. Hastaların özgeçmişleri incelendiğinde hipertansiyon (%21) ve diabetin (%16) en sık eşlik eden hastalıklar olduğu, klinik semptomlar incelendiğinde ise en sık tinnitus (%88) ve vertigonun (%46) eşlik ettiği görüldü. Etyoloji incelendiğinde 15 hastada (%35) vasküler, 10 hastada (%23) viral nedenler, 2 hastada (%4) barotravma ön planda düşünüldü. Bir hastada (%2) akustik nörinom tespit edilirken, 15 hastada (%35) etyolojiyi aydınlatmak mümkün olmadı. Hastalarımızın 41'inde ünilateral, ikisinde bilateral ani işitme kaybı mevcuttu. işitme kayıplı kulaklarda tedavi öncesi pür ton işitme eşikleri ortalaması 75 dB olarak bulundu. Hastaların tedavi sonrası 10. gün pür ton işitme eşikleri ortalaması 55 dB olarak tespit edildi. işitme kaybı miktarı ve tutulan frekansların yüksekliği ile tedaviden faydalanma arasında ters orantı olduğu görüldü.
Sonuç:
AİK etyolojisinde vasküler ve viral sebepler ön planda gelmektedir. Steroid, pentoksifilin ve dekstran 40'dan oluşan tedavi protokolünün 5 gün süre ile uygulandığı hastalardan işitme kaybı 60 dB'in altında olanlar özellikle konuşma frekanslarında daha fazla işitme kazancı elde etmişlerdir. Yüksek frekanslardaki kayıplar ise en az düzelmektedir.
