ABSTRACT

Objectives:

The aim of the study was to investigate the effect of corrective nasal surgeries on snoring in patients diagnosed as simple snorers.

Methods:

Seventeen patients who were presented with the complaint of snoring as suggested by their partners and had apnea hypopnea index less than 5 in polysomnography, and were operated on due to nasal pathology were included in the study. Patients were evaluated prior to surgery and 3 months after surgery with body mass index, snoring complaints inventory and visual analog scala (VAS) for symptoms of snoring and apnea, nasal obstruction and post-operative satisfaction.

Results:

In the post-operative assessment, significant improvement was observed in the nasal passage compared to pre-operative level. This finding was approved subjectively on survey study as increase of nasal passage in 71% of the patients. Decrease in snoring was found in 65% of the patients. VAS scores revealed a significant reduction in the loudness of the snoring in the post-operative period.

Conclusion:

Correction of the nasal pathology leads to reduction in the frequency and loudness of the snoring. Consequently, nasal pathologies should definitely be treated in patients with snoring. However, it should be borne in mind that these diseases are multifactorial and multi-leveled. Thus, successful results may not be obtained in all of the patients and they should be counseled accordingly.

ÖZET

Amaç:

Saf horlama tanısı konulmuş olan hastalarda yapılan düzeltici burun ameliyatlarının horlama üzerindeki etkisini araştırmaktır.

Yöntem:

Polisomnografide apne-hipopne indeksi 5'ten küçük olarak tespit edilen, eşleri tarafından horlama sorunu olduğu ileri sürülen ve burun patolojisi nedeniyle ameliyat edilen 17 hasta çalışmaya alındı. Hastalar ameliyat öncesi ve ameliyattan 3 ay sonra vücut kitle indeksi, burun pasajı, horlama yakınma anketi ve görsel analog skala (GAS) ile horlama semptomları, burun tıkanıklığı ve ameliyat sonrası memnuniyet yönünden değerlendirildi.

Bulgular:

Hastaların postoperatif değerlendirilmesinde burun pasajında ameliyat öncesine göre belirgin artış gözlendi. Bu bulgu anket çalışmasına sübjektif olarak hastaların %71'inde burun tıkanıklığında azalma olarak yansıdı. Hastaların %65'inde horlamada azalma tespit edildi. GAS ölçümlerinde horlama şiddetinde postoperatif dönemde anlamlı derecede azalma saptandı.

Sonuç:

Burun patolojisinin düzeltilmesi ile horlama yakınmasının sıklığı ve şiddeti azalmaktadır. Bu nedenle, burun patolojileri horlama yakınması olan hastalarda mutlaka tedavi edilmelidir. Ancak bu hastalıkların multifaktöriyel ve çok seviyeli oldukları unutulmamalı, her hastada iyi sonuç alınamayabileceği bilinmeli ve hastalara buna göre açıklama yapılmalıdır.