Objective:

Corticosteroids have been applied via transtympanic route for a long time to treat the inner ear disorders. A few animal models were used to answer the questions, “How much drug goes into the inner ear?” and “How far does the drug reach through the scala tympani and/or scala vestibuli?” However, the cerebrospinal fluid contamination poses a major problem. The aims of this study were to create a new sampling model showing the dexamethasone distribution in the inner ear and to provide more reliable data about drug concentrations.

Methods:

Ten Hartley strain albino guinea pigs that weighted between 400 and 600 g were used. After dexamethasone application to the left ear, they were sacrificed at two time points: after 0.5 hours (Exp 1) and after 2 hours (Exp 2). The temporal bones were immediately dissected and put into liquid nitrogen for freezing. The apex, second turn, and basal turns of the cochlea and vestibule were separated, while the bone was in the frozen state. The samples were prepared and measured with ultraviolet (UV) spectroscopy.

Results:

The total amount of dexamethasone was statistically higher in the left ear than the control ear. Although the basal turn and vestibule were the most prominent parts, there was no statistical difference between the different parts of the inner ear at 0.5 hours. The vestibule and the apex showed the highest level of dexamethasone at 2 hours.

Conclusion:

Although the model has some limitations, it can measure dexamethasone concentrations and show the time variability in the inner ear.

ÖZET

Amaç:

Kortikosteroidler transtimpanik yolla uzun zamandır iç kulak hastalıklarının tedavisinde kullanılmaktadır. “Ne kadar ilaç iç kulağa gidiyor?” “Skala timpani ve/veya skala vestibulide ne kadar uzağa erişebiliyor?” sorularına yanıt verebilmek için birkaç hayvan modeli oluşturulmuştur. Fakat bu modellerde serebrospinal sıvıların kontaminasyonu önemli bir problemdir. Bu çalışmanın amaçları iç kulakta deksametazon dağılımını gösteren yeni bir örnekleme metodu geliştirmek ve iç kulakta ilaç konsantrasyonlarını gösteren daha güvenilir veri sağlamaktır.

Yöntemler:

Çalışmada 400-600 gr ağırlığında 10 adet Hartley cinsi albino kobay kullanıldı. Sol kulaklarına deksametazon uygulamasından sonra denekler iki zaman noktasında sakrifiye edildi (0.5 saat (Dny 1) veya 2 saat (Dny 2). Sağ kulaklar kontrol olarak kullanıldı. Temporal kemik donmuş haldeyken koklea apeksi, ikinci kıvrım, bazal kıvrım ve vestibül diseke edildi. Örnekler hazırlandıktan sonra ölçümler ultraviyole (UV) spektroskopi yöntemi ile yapıldı.

Bulgular:

Sol kulaktaki toplam deksametazon miktarı kontrol kulağa göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti. Bazal dönüş ve vestibüldeki miktarlar daha yüksek olmasına rağmen 0.5 saat noktasında kokleanın bölümleri arasında istatistiksel fark saptanmadı. İki saat sonunda en yüksek deksametazon ise vestibül ve apekste ölçüldü.

Sonuç:

Bu modelin bazı kısıtlılıkları olmasına rağmen, deksametazonun iç kulakta varlığını ve zamansal farklılığını gösterebilmektedir.

TR PDF

Keywords: Inner ear, cochlea, intratympanic injection, dexamethasone