ÖZET

Amaç:

Meniere hastalığı, membranöz labirentte endolenfte hacim ve/veya basınç artışıyla karakterize bir hastalıktır. Bu hastalıkta en önemli bulgu, çevre dönmesi ataklarıyla eşzamanlı sensorinöral işitme kaybıdır. Meniere hastalığının diğer belirtileri etkilenen kulakta uğultu/tinnitus ve dolgunluk hissidir. Gerginlik, stres ve aşırı tuz alımı baş dönmesi ataklarını başlatabilir. Odyolojik testler ve ENG, denge bozukluğu yakın-malı hastaların değerlendirilmesinde en sık kullanılan testlerdir. Bu çalışmada amaç, Meniere hastalarında odyovestibüler bulguların ayırıcı tanıda anlamlı olup olmadığını araştırmaktır.

Yöntem:

Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi KBB Anabilim Dalı Kliniğinde gerekli tüm testlerin uygulanması sonucunda literatürde kabul görmüş kriterlere göre tanısı en az 2 yıl önce konmuş 45 mutlak Meniere olgu grubunu, herhangi bir peri-ferik vestibüler sistem patolojisi tanısı almamış 102 birey de kontrol grubunu oluşturdu. Çalışma ve kontrol grubundaki bireyler 13-76 yaş arasındaydı. Çalışmada yer alan olgu ve kontrol grubu için KBB muayenesi, ayrıntılı anamnez, saf ses ve konuşma odyometrisi, akustik immitansmetri, TEOAE testleri uygulandı. Daha sonra elektronistagmografi, denge testleri, sere-bellar testler uygulandı. Olgu ve kontrol grubu göz hareketlerinde patolojik bulgu verenler ve vermeyenler şeklinde gruplandırıldı. Olgu ve kontrol grubunun göz hareketleri bakımından aralarında anlamlı farklılık olup olmadığı ki-kare testi ile analiz edildi. ENG testinde sakkadik, accuracy, bakış nistagmu-su, okuler pursuit ve optokinetik testleri şeklinde göz hareketleri uygulandı.

Bulgular:

Meniere grubundaki 45 hastanın 16'sının göz hareketleri patolojik, Meniere olmayan 102 hastanın ise 62'sinde göz hareketleri patolojik bulundu. Ancak bu iki grubun göz hareketleri istatistiksel olarak karşılaştırıldığında anlamlı bir farklılık saptanmadı (p<0.05).

Sonuç:

Meniere hastalığı tanısının konmasında klinik bulgular değerli olmasına karşın ENG bulguları anlamlı bir sonuç vermemektedir.