Objectives:

To determine the effect of aging in snoring prevalence. Cross-sectional epidemiological study.

Methods:

Three different districts of Denizli, Turkey were randomly chosen to constitute the study group. Demographic information (age, gender) and whether snoring was present (classified as “never”, “sometimes”, “often” [4-5 days a week], and “everyday”), and information on any treatment they received for snoring was asked through a questionnaire. The questionnaire was applied to equal numbers of volunteers from each district. All respondents were interviewed at their homes.

Results:

A total of 2959 questionnaires were evaluated. The prevalence of habitual snoring was found to be as follows: 3.6% in children between ages 0-6 (males: 5.3%, females: 2.0%), 3.9% between ages 7-12 (males: 3.8%, females: 4.1%), 2.9% between ages 13-18, (males: 5.0%, females: 0.6%), 10% in adults (males: 27.1, females: 7.4). Even though snoring is encountered more often in males than females regardless of age, no statistical significance was found between sex in age groups 0-6 and 7-12. But snoring prevalence is statistically more frequent in males then females in age groups13-18 and 18 above (for adolescent group p=0.02, p<0.05, for adults p=0.0001, p<0.05). Snoring statistically increases above 30 years in males and above 40 years in females.

Conclusion:

Human being begins snoring at the first years of life and snoring prevalence increases along the life. Snoring prevalence significantly increases in third decade in men and in forth decade in women. Beginning from the adolescence snoring is significantly more frequent in men than women.

ÖZET

Amaç:

Yaşlanmanın horlama prevalansına etkisinin incelenmesi.

Yöntem:

Kesitsel epidemiyolojik bir araştırma planlandı. Çalışma grupları Denizli il merkezinde randomize seçilen üç bölgeden oluşturuldu. Demografik bilgileri (yaş ve cinsiyet) ve horlayıp horlamadığını (hiç, ara sıra, sık sık [haftada 4-5 gün] ve her gün) ve horlama nedeniyle herhangi bir tedavi görüp görmediğini sorgulayan bir anket formu oluşturuldu. Anket her bölgeden eşit sayıdaki gönüllüye uygulandı. Bütün gönüllülerle evlerinde görüşüldü.

Bulgular:

Sonuçta 2959 anket değerlendirmeye alındı. Habitü-el horlama prevalansı şu oranlarda saptandı; Küçük çocuklarda (okul öncesi, 0-6 yaş) %3.6 (erkek: %5.3, kadın: %2.0), çocuklarda (okul çağı, 7-12) %3.9 (erkek: %3.8, kadın: %4.1), gençlerde (13-18 yaş) %2.9 (erkek: %5.0, kadın: 0.6) ve erişkinlerde %10 (erkek: %27.1, kadın: %7.4). 0-6 yaş ve 7-12 yaş gruplarında iki cinsiyet arasında horlama sıklığı yönünden istatistiksel fark saptanmadı. Genç ve erişkin gruplarda horlama prevalansı erkeklerde kadınlara göre istatistiksel anlamlı olarak daha sıktı (gençler için p=0.02, p<0.05, erişkinler için p=0.0001, p<0.05). Horlama istatistiksel olarak erkeklerde 30 yaşından itibaren, kadınlarda da 40 yaşından itibaren artmaktadır.

Sonuç:

İnsanlarda horlama hayatın ilk yıllarından itibaren başlar ve yaşam boyunca giderek artar. Horlama prevalansındaki bu artış erkelerde 3. dekatta, kadınlarda da 4. dekatta istatistiksel farklılık gösterecek kadar fazladır. Horlama adölesanlar-dan itibaren de erkeklerde kadınlara göre daha sık görülür. Anahtar Sözcükler: Horlama, prevalans, epidemiyoloji.

Keywords: Snoring, prevalence, epidemiology.