ÖZET

Amaç:

Baş boyun hemanjioperisitomalarında hekimi yanlış tanıya götüren önemli noktalar tanımlanmaya çalışıldı.

Yöntem:

2000-2007 yılları arasında kliniğimize başvuran baş boyun tümörleri içinde yapılan retrospektif araştırmada 5 he-manjioperisitomalı hasta tespit edildi. Baş boyun hemanjioperi-sitomalı her hastanın kayıtları tek tek incelenerek yaş, cinsiyet, tümörün primer lokalizasyonu, klinik süreci, tedavi ve takip sonuçları tespit edildi. Tüm hastalar histopatolojik olarak gözden geçirilerek klinik süreçle olan ilişkisi yeniden değerlendirildi.

Bulgular:

Baş boyun hemanjioperisitomalı toplam 5 hasta tespit edildi. Yaş ortalaması 33.2 (9-52 yaş) olan 3'ü kadın, 2'si erkek hasta ortalama 14.4 ay takip edildi. Her hastanın lezyo-nu baş boyunda değişik lokalizasyonda idi. Kliniğe başvuru şikayeti en sık ağrısız kitle (3/5) ve nazal hava yolu tıkanıklığı (3/5) idi. 3 hastanın MR görüntülemesinde T1 sekansta hipoin-tens, T2 sekansta hiperintens ve IV Gadolinium sonrası diffuz kontrast tutulumu mevcuttu. Bu 3 hastaya anjiografi uygulandı ve sadece 1 kranial hemanjioperisitomalı hastada belirgin vaskülarizasyon gözlenmedi. 2 hastada preoperatif histopatolojik yanlış örnekleme yapılmıştı. Bir hastamızda ise, tarafımızca, histopatolojik olarak yanlış tanısal süreç nedeni ile kesin tanı tespit süresi uzamıştı. Tüm hastalar uygun yaklaşımla opere edildi. Histopatolojik olarak değerlendirme yapılarak tümör çapı, hücresellik, mitotik hız, nekroz özelliklerine göre gradeleme yapıldı. Daha önceden tanımlı bu klasifikasyon kritelerinin prognostik etkinliğinin zayıf olduğu tespit edildi.

Sonuç:

Klinik, radyolojik ve patolojik özelliklerine göre heman-jioperisitoma ayırıcı tanısında daha dikkatli yaklaşmak gerekmektedir. Klinisyen açısından bu tanısal süreç içinde bir çok noktada tuzaklar mevcuttur.